Herken jij dat ook? Dat gevoel dat je de kar alleen moet trekken?
Je zult ’t bijna niet geloven, maar zo’n jaar of 15 geleden moest ik niets hebben van het mezelf in vrouwen-groepen begeven. In mijn werk was ik toch vooral graag onder de mannen. Vriendinnen had ik zeker. Maar eigenlijk mochten ze niet dichtbij me komen. Steun ontvangen kon ik niet. Ik moest het alleen doen. Trok de kar alleen. Als ik mij onder vrouwen begaf, dan voelde ik de oordelen op me af komen. Het veelal onbewuste vergelijken. Die is mooier dan ik. Die heeft meer succes. Zij heeft vast wel een man. Deze gedachten maakte ’t voor mij onveilig om in zo’n groep te zijn. Wegwezen dus. Hoe anders is dat nu…
Ontvangen
De eerste sleutel voor mij was het mezelf openen om te ontvangen. In de eerste plaats van mezelf aan mezelf. Het mezelf dingen geven waar ik van geniet. Van een bosje bloemen, tot mezelf een heerlijk bad gunnen of m’n voeten eens een heerlijke massage geven. Ik leerde: alleen als je van jezelf kunt ontvangen, kun je ook echt van een ander ontvangen.
Emotionele bankrekening
Op zoek naar de tweede sleutel. Eerst onderhield ik een emotionele bankrekening. Als ik iets ontving, dan zag ik dat als een opname van de emotionele bankrekening tussen mij en de ander. Ik stort door te geven. Deze gedachte gaat uit van schaarste. Van ruilen. Het resulteerde voor mij dat ik eindeloos bezig was met stortingen doen op alle sociale bankrekeningen. Vermoeiende bezigheid. Maar dan kon ik in tijden dat ik het nodig had, met een gerust gevoel een opname vragen, steun vragen. En als de ander dan niets te geven had, voelde ik me gekwetst. Het was niet eerlijk. Pijnlijk.
Steunpilaren
Het heeft het nodige van me gevraagd om deze kwetsuren van me niet gesteund voelen, onder ogen te zien. Me hier bewust van te worden. De verbittering en verzuring die hier het gevolg van was, weer te verzachten. Ik maakte een belangrijke shift door, toen ik het paradigma van overvloed omarmde. Dat betekende dat er genoeg was van alles. Dus dat ik vrij kon geven, en vrij kon nemen. Zonder die emotionele bankrekening. En als iemand me niet kon geven wat ik vroeg, dan wist ik dat er nog meer lieve vrouwen om me heen waren, waar ik ook aan kon vragen. Steunpilaren genoeg.
De tweede sleutel
De tweede sleutel die ik vond is die van het vrij ontvangen. En weet je, dit heeft voor mij zo veel betekend. Het heeft me de steun gegeven om moedige stappen aan te gaan en me te durven over te geven aan de draagkracht van anderen om te verzachten en te ontspannen. Deze sleutel is nog maar recent echt binnen gekomen bij me.