Lees hier het artikel op Holistik.
Met alles wat je in deze tijd op je bordje krijgt, is het verleidelijk om bij de pakken neer te gaan zitten. Om toe te geven aan je moedeloosheid. Maar juist nu is het belangrijk om de moed er in te houden. En dat betekent niet dat je je zorgen vooral van je af moet leren schudden. Coach Floor Molkenboer legt aan de hand van het boek Het Geschenk van Edith Eger uit, dat je pas écht moedig bent als je de pijn ook erkent.
Dr. Edith Eger over moed: deze wijze lessen helpen je om moedeloosheid te bestrijden
Floor: ‘In deze tijd krijgen we allemaal veel op ons bordje. Genoeg zelfs om er moedeloos van te raken. Voor mij betekent de lockdown dat de ene na de andere training moet worden afgezegd. Het verlies van inkomen. Het gemis van alle leuke avontuurlijke dingen. Het gemis van het knuffelen van dierbaren. Herkenbaar? Hoe raak je niet ontmoedigd? Edith Eger schreef Het Geschenk, een prachtig boek dat me in deze tijd helpt om de moed niet te verliezen. Edith is een zeer wijze vrouw die de Holocaust overleefde en waardevolle boeken heeft geschreven die inspireren om in vrijheid te leven.
‘Bedek knoflook niet met chocolade’
Bovenstaande is een quote van Edith. Het idee alleen al, deed mij als chocoholic gruwelen ;-). Toch leert dit beeld me om sneller te herkennen wanneer ik in deze valkuil stap. Het is verleidelijk om hoop te verwarren met idealisme. Idealisme is verwachten dat het leven eerlijk, goed of gemakkelijk zal zijn. Het is een verdedigingsmechanisme, net zoals ontkenning of illusies. Het ontkennen van de werkelijkheid maakt je niet vrij. Haar sugarcoaten ook niet. Ik doe dat zelf bijvoorbeeld als ik bagatelliseer hoe ik me voel en tegen mezelf (of tegen anderen) opleuk wat er allemaal zo positief is aan deze tijd. Maar het erkennen van de pijn is de sleutel naar bevrijding van hopeloosheid. En dus probeer ik de pijn te erkennen en te accepteren, en mezelf eraan te herinneren dat deze tijdelijk is. Dat ik eerder pijn heb doorstaan. Ik vertrouw erop dat ik ook in deze moeilijke tijd overeind kan blijven staan.
Hoop als krachtbron
‘Hoop is de meest gedurfde verbeeldingsdaad’ is eveneens een mooie quote van Edith. Wij mensen hebben een belangrijke krachtbron in ons; het vermogen om ons iets te verbeelden. Ons hoop verbeelden is een investering in nieuwsgierigheid. De bereidheid om iets in jezelf te voeden wat licht opwekt. Als tiener maakte ik een donkere periode door. Als ik dan ’s nachts de slaap niet kon vatten, dan pakte ik de IKEA-gids die onder mijn bed lag. Ik ging dan fantaseren hoe ik later zou wonen met mijn gezin en dat we vaak mensen over de vloer kregen en we samen lekker gingen eten. Dat beeld gaf me vertrouwen en maakte me nieuwsgierig naar mijn pad richting de toekomst.
Moed en dankbaarheid
‘Er is moed voor nodig om niet ontmoedigd te raken’, nog zo’n mooie zin van Edith. Afgelopen voorjaar ben ik op vision quest geweest. Dit is een eeuwenoud overgangsritueel dat in vele culturen wordt toegepast. Je ziet het bijvoorbeeld terug in het sjamanisme. Het ritueel markeert een overgang naar een nieuwe fase. Iemand trekt zich een bepaalde periode terug in de natuur, zonder eten, zonder vuur en zonder tent. Soms zelfs zonder drinken. Je doet niks. Een overgave aan de natuur. Je overgeven aan je ‘zijn’, je essentie. Op het einde van die eerste dag tijdens mijn vision quest, werd ik onrustig. Ik werd angstig voor de enorme hoeveelheid uren die ik nog door moest zien te komen zonder eten en tent. Ik wist het even niet meer. Toen kreeg ik een ingeving. Ik pakte dennenappels en ging voor elke dennenappel iets bedenken waar ik dankbaar voor was. Er kwamen bijvoorbeeld fijne herinneringen naar boven; een besef van wat ik de afgelopen jaren had bereikt. Ik was een hele tijd bezig en de stapel dennenappels werd steeds groter en groter. Ik had nog twee nachten te gaan, maar deze oefening hielp me als een katalysator voor hoop in de plaats van wanhoop. Als je geen dennenappels bij de hand hebt, kun je ook gewoon met pen en papier een lijst gaan maken.
Oefening: ontmoet je toekomstige ik
Met je fantasie kun je ook op reis gaan dankzij je verbeeldingskracht. Door het volgen van een geleide fantasie waarin je een reis naar de toekomst maakt, kun je een bezoek brengen aan je toekomstige ik. Dit werkt het beste als iemand anders je begeleidt in deze reis (met Yoga Nidra bijvoorbeeld). Zorg eerst dat je je comfortabel voelt, zodat je gemakkelijker kunt ontspannen, je ademhaling kunt vertragen en verlagen naar onder in je buik. Dan gaan je hersengolven zich aanpassen.
Vervolgens stel je je voor dat je op een mooie plek in de natuur bent waar je het fijn hebt. Er komt iemand naar je toe en je ontmoet daar je toekomstige ik. Je kunt vragen: ‘Wat wil je dat ik weet?’ en voelen wat er omhoog komt. Geef je toekomstige ik rustig de tijd om te antwoorden. Er kan van alles omhoog komen; verwelkom het allemaal en schrijf als je wilt het een en ander op na de oefening. Daarna kun je jouw toekomstige ik bedanken en neem je afscheid. Vervolgens neem je de omgeving nog eenmaal diep in je op en reis je terug naar het heden. Land rustig terug in het hier en nu’.
Boek: ‘Het Geschenk’, Edith Eger
